Psychofarmakoterapia
Problemy patofizjologii w przypadkach AZA są bardzo dobrze rozpoznane i wiadomo że bierze w nich udział bardzo wiele układów, między którymi zachodzi sporo skomplikowanych zależności. W przypadku AZA i w jego przebiegu jak i patogenezie największe znaczenie ma to ze aktywność receptorów jest zmniejszona, ich zadaniem jest hamowanie.
Dobór leków w przypadku AZA i opisywanej metody leczenia jest bardzo istotny. Lekiem idealnym do zastosowania w AZA byłaby mieszanka leku o działaniach przeciwdrgawkowych, przeciw lękowych (ale takie, które niezbyt mocno działajauspokajająco). Dodatkowo działanie nasenne oraz zapobiegające delirkom. Dodatkowo skracjacy czas majaczenie po alkoholowego i łagodzącego objawy abstynencji.
To w skrócie lek idealny, aha no i jeszcze powinien zacząć działać bardzo szybko po podaniu, bez wzglądu na sposób podania. Czy to domięśniowo dożylni czy doustnie. Takiego leku chyba jednak nei znajdziemy, ale znaleźć można lek, który jest zbliżony do opisanego wyżej leku idealnego. Jest to grupa leków benzodiazepinowych. Są to leki szeroko stosowane w leczeniu AZA w przypadku różnych form choroby AZA. Lekarstwa z tej grupy mają bardzo szerokie zastosowanie i spektrum działania, działają między innymi przeciwdrgawkowo i przeciwlękowo. Dodatkowo za zadanie mają zmniejszać ryzyko występowania częstych w mocniejszych AZA majaczeń po alkoholowych, a jeżeli jużwystąpiąto skracałem jego trwanie i obniżają jak również łagodzą efekty. Dodatkowo zaletą lekarstw z tej grupy jest to że można je podawać różnymi drogami, oczekiwanie na efekt działania leku jest stosunkowo krótkie i co nie jest bez znaczenia są to leki tanie. Leki z tej grupy w skrócie nazywane są BDZ a ich podstawową wadą jest to że wchodzą w akcje z alkoholem i mogą wywoływać stany depresyjne. Dlatego nie każdemu pacjentowi mogą zostać one podawane. Procent pacjentów, którym lekarstwa te nie mogą zostać podane jest dość duży i wynosi nawet do 30%. Tak więc nie można ich podawać osobom będącym w stanie nietrzeźwym.
Podobne wpisy
W połowie przypadków dobór soczewek jest dokonywany przez lekarzy okulistów. W pozostałych przypadkach wykonują to optycy wyspecjalizowani w oferowaniu soczewek kontaktowych. Warunkiem uzyskania przez optyków takich uprawnień jest odbycie specjalnego przeszkolenia oraz wykazanie się dwuletnią praktyką. Okulistów ten wymóg nie dotyczy. Osoba mająca dokonać doboru soczewek musi zorientować się co do warunków pracy i życia, zażywania leków, istnienia uczuleń i ewentualnych chorób oczu. Po dokładnym badaniu może nastąpić dobór właściwych soczewek. Soczewki muszą być poddawane tak długo kontrolom i próbom, aż ich prawidłowe i dokładne osadzenie nie budzi żadnych wątpliwości. W zakres doboru i dopasowania soczewek wchodzi też dokładna informacja dotycząca wad i zalet soczewek kontaktowych, prawidłowej ich pielęgnacji, maksymalnego czasu noszenia oraz radzenia sobie w przypadku pojawienia się problemów. Konieczne jest też uzgodnienie terminu następnej kontroli. Dobierający soczewki winien pacjentowi wystawić odpowiedni dokument i odnotować w nim wszystkie dane.