Bóle w okolicy ledźwiowej
Do najczęstszych należą jedno- lub obustronne bóle w okolicy lędźwiowej. Mogą one mieć różny charakter i różne nasilenie. Mechanizm ich powstawania nie jest zawsze jasny. Wydaje się, że przynajmniej w części przypadków spowodowane są one rozciągnięciem torebki nerkowej wskutek obrzęku nerki, lub też nagłym rozszerzeniem układu kielichowo-miedniczkowego wywołanym upośledzeniem odpływu moczu przez moczowody. Należy podkreślić, że bóle w okolicy lędźwiowej nie zawsze są spowodowane zmianami chorobowymi w układzie moczowym. Ich przyczyną może być wiele innych czynników, jak np. zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, zapalenie opłucnej, ropień podprzeponowy. Bardzo silne bóle w okolicy lędźwiowej, często o charakterze kolki, zwykle jednostronne, obserwuje się w kamicy nerkowej lub moczowodowej. Bóle te, występujące napadowa i często ustępujące nagie, mogą promieniować wzdłuż moczowodu do oko cy spojenia łonowego, zewnętrznych narządów płciowych i do wewnętrznej j. wierzchni uda. Napady bólowe o cechach kolki nerkowej spotyka się również w przypadkach, w których zatkanie moczowodu spowodowane jest przez skrzepy krwi lub przez strzępy tkanek.
<br />
<br />
Przeczytaj także..<br />
Białkomocz określa się mianem selektywnego wówczas, gdy, do moczu przenikają prawie wyłącznie białka osocza o najniższej masie cząsteczkowej,. jak albuminy i laktoglobuliny. Klirens tych frakcji białkowych w białkomoczu selektywnym jest bardzo wysoki w porównaniu z współczynnikiem oczyszczania białek o wyższej masie cząsteczkowej. Nie selektywnym nazywany jest białkomocz wtedy, gdy do moczu przedostają się spore ilości białek o wysokiej masie cząsteczkowej, np. gamma-globuliny, a ich współczynnik oczyszczania jest zbliżony do klirensu albumin. Oznaczeniu selektywności białkomoczu przypisywano przez pewien czas dość dużą wartość w różnicowaniu nefropatii. Obecnie nie przywiązuje się większego znaczenia praktycznego do tych badań. U tego samego pacjenta stężenie białka w kolejnych porcjach wydalanego moczu może wykazywać duże różnice. Dlatego stężenie białka w pojedynczej porcji moczu może być traktowane wyłącznie jako orientacyjny wskaźnik wielkości białkomoczu. Znacznie dokładniejsze dane uzyskuje się przez określenie ilości białka wydalonej z moczem w ciągu całej doby. Dodać należy, że również, wielkość białkomoczu dobowego zmieniać się może z dnia na dzień nawet o kilkadziesiąt procent. Dlatego przy określaniu ewentualnych zmian wielkości białkomoczu, zachodzących np. pod wpływem leczenia, należy opierać się nie na jednym badaniu wielkości proteinurii dobowej, ale na wartości średniej, uzyskanej z trzech kolejnych badań białkomoczu dobowego.
Podobne wpisy
Zaburzenia gospodarki fosforanowo-wapniowej stają się przyczyną osteomalacji. Zwiększone wydalanie wapnia, przy niedostatecznie zakwaszonym moczu i zmniejszonym wydalaniu cytrynianów, prowadzi do wytrącania się złogów soli wapnia w miąższu nerek i w drogach moczowych. W ten sposób rozwija się wapnica nerek i kamica moczowa, stwarzając dobre podłoże dla rozwoju odmiedniczkowego zapalenia nerek.
We wczesnych okresach choroby przesączanie kłębkowe jest prawidłowe lub tylko nieznacznie obniżone. Jednak w miarę rozwijania się zmian organicznych w nerkach ulega ono stopniowemu zmniejszaniu, co w efekcie prowadzi do przewlekłej niewydolności nerek. Wspomniano już powyżej, że pierwotna dystalna kwasica cewkowa jest chorobą występującą rzadko. Znacznie częściej pojawia się ona jako tubulopatia wtórna, nierzadko w skojarzeniu z innymi defektami cewkowymi. Obserwuje się ją w genetycznie uwarunkowanych chorobach ogólnoustrojowych, w schorzeniach o tle autoimmunizacyjnym, w chorobach wywołujących wapnicę nerek, w nefropatiach polekowych i innych. Objawy dystalnej kwasicy cewkowej zależą od nasilenia zaburzeń metabolicznych oraz od obecności powikłań.